Для пакалення 70-80-х гісторыя раённай газеты асацыіруецца з іменем Леаніда Анціпенкі. Гэты паважаны чалавек узначальваў рэдакцыю 20 год. А ўвогуле журналісцкай ніве Леанід Міхайлавіч аддаў больш за паўвека. Таму і можна сказаць, што журналістыка – гэта яго жыццё.

А яшчэ Леанід Міхайлавіч – таленавіты паэт і празаік, аўтар некалькіх зборнікаў. І намаляваць яго партрэт мы паспрабуем праз яго вершаваныя радкі. 

У кожнага чалавека ёсць малая радзіма. Для Леаніда Анціпенкі гэта вёска Цінькаў Крычаўскага раёна. Любоў да гэтага куточка ён пранёс праз усё жыццё.

Дарога вядзе ў дзяцінства, у Цінькаў,
Навокал прастор – замірае душа,
І безліч мінулых, знаёмых прыпынкаў,
Адно вось – не стане кароткай шаша.

Дзяцінства яго прыйшлося на цяжкія гады Вялікай Айчыннай вайны, што пакінула адбітак на ўсё жыццё.

Шкада, што не прыйшло з вайны
Жыльцоў замнога з нашай вёскі:
Бацькі, дзядулі і сыны,
І родны дзядечка – мой цёзка.

Больш за паўвека на Шклоўшчыне не прайшлі дарма. Наш горад Леанід Міхайлавіч лічыць другой радзімай. І безліч вершаў прысвечаны яму:

Назаўжды я зрадніўся са Шкловам,
Да апошняга ўздыху ён мой.
Тут і шчасця, і гора асновы – 
Іх нашу я ў сабе і з сабой.

У Шклоўскую раённую газету Леанід Міхайлавіч прыйшоў у 1963 годзе. На той момант яна ўзнавіла сваё жыццё пад новай назвай – «Ударны фронт». Быў літаратурным супрацоўнікам, загадчыкам сельгасаддзела, намеснікам рэдактара, а з 1975 года – рэдактарам. 
«Памяркоўны, сціплы, уважлівы, ён заўсёды мог выслухаць і дапамагчы знайсці вернае рашэнне. За гэта паважалі Анціпенку супрацоўнікі рэдакцыі і рабочыя друкарні», – узгадвае Аляксандр Бялясаў, які пазнаёміўся з Леанідам Анціпенкам ў 1971 годзе. 

Пайшоўшы ў 1995 годзе на заслужаны адпачынак, Леанід Міхайлавіч працягвае падтрымліваць сувязі з рэдакцыяй раённай газеты, прыносіць вершы і матэрыялы.

Мне наканова ў жыцці
Адзіная дарога:
На ёй што дадзена знайсці –
Ці мала або многа?

На сваё ж пытанне Леанід Міхайлавіч адказвае так: многа добрага.

«Я ўдзячны лёсу за тое, што некалі абраў сабе дарогу, прысвечаную слову, журналістыцы, – кажа Леанід Міхайлавіч. – Гэта шмат шчаслівых дзён, шмат важных спраў, шмат добрых людзей, якіх я сустрэў на сваім шляху. Хочацца павіншаваць з юбілеем нашай газеты ўсіх ветэранаў друкаванага слова, а моладзі пажадаць плённай працы і натхнення!»

Даведачна. Леанід Міхайлавіч Анціпенка нарадзіўся ў вёсцы Цінькаў Крычаўскага раёна. Скончыў Бацвінаўскую СШ, затым Мінскі педагагічны інстытут імя М.Горкага. Працаваў дырэктарам Рэкашыцкай школы Уздзенскага раёна. З 1963 года – у раённай газеце «Ударны фронт». З 1995 года – на пенсіі. Член Беларускага саюза журналістаў. Першыя байкі надрукаваў у Чэрыкаўскай раённай газеце. Потым з паэтычнымі і празаічнымі творамі друкаваўся ў газетах «Магілёўская праўда», «Звязда», «Літаратура і мастацтва», «Чырвоная змена», часопісах «Вожык», «Полымя», «Беларусь» і інш. Выдаў зборнікі вершаў і прозы «За лугамі, за ракою», «На скрыжаваннях лёсу», «Роздум на адзіноце». Узнагароджаны медалём «За працоўную доблесць», Ганаровай граматай Вярхоўнага Савета БССР.